Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια, από 29/6 έως 1/7

Ένα ταξίδι στο κέντρο σου  
Η Αφροδίτη στέκει αντικριστά με τον Πλούτωνα και σου γνέφει για να πάθεις αυτό που φοβάσαι, αυτό που ελπίζεις.

Σκέψου λοιπόν...
Σκέψου ότι με τον φόβο σε χειραγωγούν. Στο έχω γράψει πάλι αλλά είναι τόσο βαριά η σκιά που πέφτει στην ψυχή σου, που αρνείσαι να ελπίσεις, να πιστέψεις σε σένα και την δύναμη της ελευθερίας σου.
Σκέψου ότι σε έχουν μάθει να δένεις εσύ ο ίδιος πισθάγκωνα τον εαυτό σου με όλα εκείνα που σου χάρισε η κοινωνία του «έχω» ή πιο σωστά του «παίρνω». Έχεις πάψει να είσαι, μόνον έχεις, έχεις πάψει να πετάς, μόνον σέρνεσαι παρακαλώντας για λίγη τεχνητή ευμάρεια.
Σκέψου ότι έχεις συνηθίσει στην μετριότητά σου κι ας θαυμάζεις όλους εκείνους που ξεχωρίζουν ή ξεχώρισαν επειδή ακριβώς δεν ήταν μέτριοι. Τους βλέπεις σαν σωτήρες σου γιατί εσύ ποτέ δεν θέλεις να σώσεις τον εαυτό σου. Αν κάτι πάει στραβά, αυτοί θα φταίνε, αυτούς θα λιθοβολήσεις.
Ξεφτίλισες τον πανδαμάτορα έρωτα. Τον παζαρεύεις, τον έκανες μια πλαστική ηδονή, απαλλαγμένη από κάθε αληθινό συναίσθημα. Τον έκανες τρόπαιο. Τον έκανες σκουπίδι για να σου μοιάσει. Τον έκανες εμπόρευμα, μόνο που από αυτό θα αγοράσουν και τα παιδιά σου. Κατηγορείς τους άλλους για την ανηθικότητά τους, την ίδια στιγμή που φαντασιώνεσαι και ζηλεύεις την επιτυχία τους, την εκπόρνευση τους.
Κι αν τελικά είσαι ανθρωπάκι στην ψυχή, τότε καλά κάνεις και φοβάσαι τον Πλούτωνα, γιατί σίγουρα μια μέρα θα «πεθάνεις» και δεν θα ξαναγεννηθείς. Θα σου συμβούν όλα εκείνα που ο μικρός εαυτός σου έμαθε να φοβάται. Θα χάσεις, θα πέσεις, θα σωριαστείς και δεν θα σηκωθείς ξανά.
Γι’ αυτό σκέψου, νοιώσε, πράξε, όσο είναι καιρός.
Τούτες τις μέρες, που η Αφροδίτη γίνεται το όχημά σου για ένα ταξίδι στο κέντρο σου, στρέφεται σε σένα και περιμένει. Τι θα της πεις, τι θα της γνέψεις;
Η αλήθεια είναι ότι η ίδια έγινε δώδεκα κομμάτια για το καπρίτσιο σου, για την αδύναμη κατανόηση σου. Μια και αδιαίρετη είναι αλλά κομματιάστηκε, γονάτισε εμπρός σου για να την κατανοήσεις, να την νοιώσεις. Κι εσύ μέσα στην αδυναμία σου πήρες το κάθε της κομμάτι και το έκανες φλάμπουρο εναντίον των υπολοίπων. Ο Κριός εναντίον του Καρκίνου κι ο Σκορπιός εναντίον του Λέοντα. Η Αστρολογία σε ταξιδεύει στην διαφορετικότητα, εσύ όμως αυτήν την διαφορετικότητα σε έμαθαν και συνήθισες να την μετράς σαν αντιπαλότητα, σπέρνοντας την διχόνοια.
Η δική σου Αφροδίτη, εναντίον των υπόλοιπων έντεκα. Η δική του, η δική της Αφροδίτη, εναντίον της δικής σου. Κανονικός εμφύλιος, σαν αυτόν που σπαράζει κάθε στιγμή της καθημερινότητάς σου.
Κι εσύ απορείς για την αδιέξοδη πορεία σου, για την επίμονη δυστυχία σου.
Μα, αφού έχω όλα τα προσόντα, αφού το αξίζω, αφού είμαι και φέρομαι όπως πρέπει, τι είναι αυτό που πήγε λάθος; Πότε επιτέλους θα έρθει και για μένα αυτή η περιβόητη ανάσταση;
Σκέψεις, που περνάνε από το μυαλό σου χωρίς ουσιαστική απόκριση. Κάποιος σου λέει ότι φταίει η γκαντεμιά σου, ο Κρόνος και ο Πλούτωνας, κάποιος άλλος σου λέει να μην απελπίζεσαι και να ξαναπροσπαθήσεις, μέχρι που σωριάζεσαι αποκαμωμένος και νικημένος.
Λίγοι είναι αυτοί που σου λένε ότι το λάθος είσαι εσύ, το λάθος βρίσκεται στον τρόπο που έμαθες να ξεφεύγεις από την αλήθεια σου για να μην δίνεις στόχο. Είναι λίγοι και γίνονται ακόμη λιγότεροι επειδή εσύ κλείνεις τα αφτιά σου και δεν τους ακούς, νομίζοντας ότι έτσι προστατεύεις το κάστρο σου. Την ηρεμία και την υπόληψή σου, την εύρυθμη λειτουργία του.
Όμως σκέφτηκες σε τι θεμέλια είναι κτισμένο αυτό το κάστρο;
Όπως κι αλλού, έτσι και στον έρωτα παίρνεις άριστα στο παιχνίδι της χειραγώγησης κι ας είσαι το πρώτο θύμα. Βλέπεις σου έχουν τάξει ότι σε όποιο ζώδιο κι αν ανήκεις, θα μπορέσεις κι εσύ να ασκήσεις την εξουσία σου και να κερδίσεις. Να εκμεταλλευτείς και να πατήσεις στο λαιμό τον αδύναμο, όπως πατάνε εσένα οι ισχυρότεροί σου. Να αδικήσεις δύο φορές όσο σε αδικούν, να σκοτώσεις δέκα φορές όσο σε σκοτώνουν. Να πάρεις χίλιες φορές αυτά που σου πήραν, αρπάζοντας το βιός των άλλων. Να πικράνεις μυριάδες φορές για να ισοφαρίσεις τις πίκρες που σε κέρασαν.
Αυτός είναι ο νόμος στο κάστρο σου, στο κάστρο μας, δηλαδή την κοινωνία μας. Ένας νόμος που κατάγεται από τον Ανθρωπάκο, ένας νόμος που ζει και τρέφεται με υπάκουα, πειθήνια και φοβισμένα ανθρωπάκια, γι’ αυτό το βασικό μέλημά του είναι να τα παράγει.
Μεγάλοι Μύστες ήρθαν και στο είπαν με κάθε τρόπο που θα μπορούσες να το καταλάβεις. Ανυψώσου πνευματικά, αυτός είναι ο δρόμος σου. Η ύλη είναι το μέσον κι όχι ο σκοπός σου. Αγάπησε, σου είπε ο Χριστός κι έτσι θα αναστηθείς, θα ξαναγεννηθείς. Όμως εσύ κράτησες σαν άλλοθι την διδαχή και λάτρεψες την μετριότητά σου. Τον μικρό ασήμαντο Ανθρωπάκο, που όπως έγραψε κι ο Βίλχελμ Ράιχ είναι πάντα πρόθυμος να κατασπαράξει οτιδήποτε αντιμάχεται την πνευματική, συναισθηματική και νοητική φθήνια του.
Κι αν είσαι ακόμη ανθρωπάκι, τούτες τις μέρες η Αφροδίτη του καθρέφτη σου θα σταυρωθεί για μια ακόμη φορά κι ας νοιώθεις νικητής, ας θεωρείς ότι η επένδυσή σου έπιασε τόπο. Στην πραγματικότητα ο έρωτάς σου θα σταυρωθεί, γιατί ποτέ δεν έμαθες να πετάς με αυτόν, παρά μόνον να σέρνεσαι στον κόσμο του «παίρνω». Να κάνεις έρωτα για να επιβεβαιώσεις την κυριαρχία σου.
Η αγάπη σου θα σταυρωθεί, χωρίς ανάσταση, θα μείνει για πάντα θαμμένη στην μετριότητά σου.
Ξέρω ότι δεν θέλεις να σου συμβεί αυτό, ξέρω ότι κατά βάθος υποφέρεις. Γι’ αυτό σήμερα, αύριο, μεθαύριο, κάνε το βήμα σου και μην το αφήσεις μετέωρο. Κάνε πέρα τον μικρό εαυτό σου, που καταβροχθίζει την αγάπη σου με ανταλλάγματα και πωλητήρια. Βγες από τον σκουπιδότοπό σου, πριν σε πνίξει.
Και δεν χρειάζεται να ψάξεις μακριά σου για να βιώσεις την μαγεία με όλο σου το είναι. Αφουγκράσου πρώτα μέσα σου, άπλωσε χείρα φιλίας στα φαντάσματά σου. Γεύσου την «ασχήμια» σου. Κι ύστερα, πιάσε το χέρι του συντρόφου σου και θα τον δεις όπως δεν τον είχες δει ποτέ ως τώρα. Δεν είναι ο φόβος της απόρριψης, δεν είναι η ενοχή σου, δεν είναι τα απωθημένα σου που πλέκουν τα δάκτυλά σου στα δικά του. Δεν είναι η σύμβαση, ούτε ο φόβος της μοναξιάς σου, που σας έφερε κοντά αλλά η πίστη σου σε έναν καλύτερο κόσμο και πρώτα απ’ όλα τον δικό σου. Αποκαλύψου, λοιπόν, γιατί τώρα είναι η ώρα. Μην φοβάσαι την διαφορετικότητα σου, απλά ζήσε την.
Αν πάλι είσαι μόνη/ος πράξε ανάλογα, κτίζοντας τον νέο σου κόσμο. Διώξε κι εσύ τα ξένα πρέπει και τους ξένους φόβους. Κράτα κι αγάπησε τα δικά σου, όσο κι αν σε έμαθαν να ντρέπεσαι γι’ αυτά. Μόνον έτσι θα πάψεις πια να τα συναντάς και να τα αναγνωρίζεις στους άλλους, τρέφοντας την αδιέξοδη κριτική σου. Η ασχήμια σου θα χαθεί μέσα σε μια στιγμή, μπροστά στο κάλλος της αγάπης σου.
Και δεν χρειάζεται ούτε να βιαστείς, ούτε να λαχταρήσεις, απλά να σπείρεις στον αγρό τον σπόρο της ευτυχίας σου. Όταν η Αφροδίτη σου δει την ομορφιά σου στον καθρέφτη σου, θα σε λούσει με την αγάπη της, την αγάπη σου. Όχι σαν αντάλλαγμα, πάψε πια να το βλέπεις έτσι. Είναι η εγκόλπωση των ανώτερων αξιών, είναι η ψηλάφηση της αλήθειας σου. Είναι η αγάπη σου για τον διαφορετικό εαυτό σου, που σε φέρνει αυτόματα κοντά στην ευτυχία σου, όχι το αντάλλαγμα του ξεπουλημένου έρωτά σου.